Overleving van de Geslachten in Brussel

De zeven geslachten behielden op onopvallende wijze invloed op het Brusselse leven. Tegenwoordig zijn ze verenigd in de Association des descendants des Lignages de Bruxelles, onder het beschermheerschap van Albert II, Koning der Belgen[4], die zelf een band zou hebben met elk van de zeven geslachten en wiens stamboom in het tijdschrift Les Lignages de Bruxelles is opgenomen.
De zeven geslachten leggen zich vandaag hoofdzakelijk toe op de verdediging van het culturele en geschiedkundige Brusselse erfgoed. L'Association des Descendants des Lignages de Bruxelles, waarvan de geschiedenis teruggaat tot de oorsprong van de stad, geniet nog steeds een groot aanzien bij wie aan het verleden van zijn stad gehecht bleef. Olivier de Trazegnies [5] beschreef het zo: "haar levensvatbaarheid wijst ook op een voorbestaan: dat van de palimpsest van een middeleeuwse stad in de hoofdstad van Europa".

De zeven Brusselse geslachten verdwenen tijdens de Franse bezetting; ze zijn, anders dan de adel die dat lot met hen had gedeeld, na de Belgische omwenteling van 1830 niet opnieuw erkend.

Toch bleef hun aanzien bij de Brusselse bevolking gehandhaafd. Hun geschiedenis wordt levend gehouden door hun afstammelingen die tegenwoordig verenigd zijn in de Association des Descendants des Lignages de Bruxelles die de herinnering aan de voorouders bewaart in een ritueel dat tot de middeleeuwen teruggaat. Zo beantwoordt elk mandaat in de raad van bestuur aan een vroegere taakverdeling bij de zeven geslachten; waar mogelijk wordt één bestuursfunctie per geslacht toegekend.

Elk lid dat van de zeven geslachten afstamt, kan in overeenstemming met het gebruik op zijn visitekaartje de initialen PB (Patricius Bruxellensis) op zijn naam laten volgen, of - als hij van adel is - NPB (Nobilis Patricius Bruxellensis), zoals aangetroffen in de geschriften van Jan-Baptist Hauwaert.